Gouden wissel bezorgt FC Utrecht winst op Sparta

Door Dennis van Bergen

Een tikkeltje beschaamd schudde René Hake collega Henk Fraser de hand, zondagmiddag om 16.25 uur. Die blik zei alles. Kijken naar FC Utrecht – Sparta was als je houden aan de avondklok. Je zit je tijd uit, maar opgewonden raakt niemand ervan. Maar dat ene, prachtige doelpunt van Othmane Boussaid in de slotfase vergoedde blijkbaar veel bij hem. Eindstand: 1-0.

Het is de kunst van de pure straatvoetballer die Boussaid is. In een duel dat goed beschouwd geen winnaar verdiende en compleet op slot zat, met links een bal snoeihard in de kruising jagen. Want dat deed de ingevallen middenvelder tegen Sparta.

Bekijk hier de samenvatting van FC Utrecht - Sparta (premium). 

Het was zoeken naar vermaak in een wedstrijd tussen de nummers tien en negen van de eredivisie. En dat vermaak zat ‘m zondagmiddag nog enigszins in de aanwezigheid van Frans van Seumeren, de kleurrijke voorzitter van FC Utrecht, die vanaf zijn stoel op de tribune het lege stadion bij vlagen overstemde. Wanneer Spartaan Dirk Abels de bal abusievelijk met zijn hand beroerde bijvoorbeeld (‘Hé’). Wanneer de matig spelende Adam Maher op stoomde naar Rotterdams doel (‘Jááá’). Of op het moment dat Mario Engels van de Spangenaren de aanval zocht (‘Buitenspel!’).

Eerder had Van Seumeren gezien hoe FC Utrecht de kansen opeenstapelde in de eerste helt, waarin Sparta behoudens een gevaarlijke vrije trap van Sven Mijnans weinig liet zien. Al binnen enkele seconden vond Bart Ramselaar doelman Maduka Okoye van de Rotterdammers op zijn weg. Daarna kwamen ook Gyrano Kerk (behandelde een voorzet van Django Warmerdam verkeerd), Joris van Overeem (van dichtbij schoot hij over) en Warmerdam in kansrijke positie. De ploeg van Hake moest zich, kortom, verwijten dat het halverwege niet een voorsprong had genomen in De Galgenwaard.

In de tweede helft, toen Sparta moeiteloos overeind bleef en nu en dan zelfs domineerde, was daar daarentegen geen sprake meer van. Vandaar de blijdschap bij Van Seumeren, toen Boussaid de ijskoude Galgenwaard toch nog wat verwarmde. ‘Jááá!’